Geschreven door Henk Oosterwijk.
Datum: 10 augustus 2006.

Hallo mensen,

De vorige keer schreef ik vanaf de Balearen. Ik ben daar een tijdje blijven hangen en heb de vele baaien bezocht. Toen ben ik overgestoken van Majorca naar Menorca. Mehon is een prachtige stad en ik lag voor anker op ongeveer een mijl afstand van het centrum. Daar heb  ik een groep Engelsen leren kennen en ik was al snel uitgenodigd voor een strandbarbecue. We werden echter verraden door iemand die daar woont, want de politie kwam en vertelde dat het verboden was op heel Menorca om vuur op het strand te maken of te barbecuen. Ze waren gebeld. De enige oplossing die we konden bedenken is het vlees aan boord van de schepen klaarmaken en naar het strand brengen. En zo werd het toch nog een gezellige strandbarbecue.

Op mijn weg naar Menorca speelde de bacteriologische vervuiling in mijn dieseltank weer op. Als het additief de bacterie heeft bestreden moet je nog alle residu uit de tank zien weg te krijgen. Ik heb filters gekocht, alles schoongemaakt en afgetapt, en daarna was het weer goed.

Vanaf Mahon ben ik dan weggevaren met als bestemming Sardinië. Halverwege die tocht veranderde de oostenwind in westenwind en kon ik voluit zeilen. Dat bleef zo tot aan Malta waar ik nu ben. Toen ik na 2 1/2 dagen bij Sardinië aankwam was ik zo enthousiast over de wind en het zeilen dat ik de zuidkust van Sardinië ben gevolgd en niet aan land ben gegaan. Ik ben doorgezeild naar Sicilië waar ik twee dagen aankwam bij het kleine eilandje Isole Igadi. Omdat er door de hoge bergen zware valwinden waren, ging ik voor anker een onrustige nacht tegemoet. In die onrust heb ik nog de impeller vervangen die voor de circulatie van het koelwater zorgt.

De volgende dag ben ik vroeg op pad gegaan naar Mazara del Vallo. Daar moest ik diesel tanken, maar er was geen pomp aan de waterkant. Een plaatselijke politieman die ook zijn boot in de Marina had liggen, heeft me met zijn auto naar een pompstation gebracht. Toen ik hem daarvoor een klein geschenk wilde geven zei zijn vrouw dat het beste geschenk was als ik met hen mee zou zeilen. Ze hadden de zeilboot pas, en zij was bang. Het bleek een snelle grote zeilboot te zijn met een veel te zwakke motor. Als het dus maar een beetje waaide was het manoeuvreren in de haven een crime. Ik heb in de haven wat geoefend en toen ging het wel. Na de zeiltocht werd ik uitgenodigd voor het avondeten. We reden een heel stuk het land in en ik heb met de familie spaghetti met mosselen gegeten. Het was een heerlijke avond. Stefano vertelde over de maffia en kon me precies vertellen wie nu de machtigste baas was en hoe het daar allemaal aan toe ging. In Sicilië merk je ook dat er allerlei heimelijke zaken

Toen ben ik vertrokken naar Licata, maar toen ik daar aankwam kreeg ik de kriebels om over te steken naar Malta en dat heb ik die avond nog gedaan. Gisteren ben ik aangekomen en ik lig voor anker bij een scheepswerf op Malta, niet ver van Seafront. Het oude stadscentrum van Valetta ligt op een mijl afstand. De rondvaarten zijn hier big business en ik heb al veel mensen daar leren kennen. Een dezer dagen ga ik zelf ook zo’n rondvaart maken en ik heb me laten adviseren wie het meeste over de geschiedenis van Malta kan vertellen. Ik ben gisteren al begonnen om mijn drankje en eten te gebruiken in een plaatselijk kraampje aan het Seafront. Daar komen ook alle mensen van de rondvaartboten en zo leer je ze kennen. Vanmorgen heb ik daar ontbeten met een Engels ontbijtje en heb mijn pijp maar weer eens aangestoken. Rustig zittend op het terras hoor je het meeste en ontmoet je de locals. Ben van plan om hier zo’n twee weken te blijven. Ik heb het idee dat ik dan de sfeer van Malta wel een beetje beter leer kennen.

Waarheen het daarna gaat is voor mij nog niet duidelijk. Ik moet nog besluiten of ik doorreis naar Griekenland. En met de winter in het vooruitzicht moet ik nog bepalen waar ik die zal doorbrengen. Ik ga zeker terug naar de Sicililaanse kust, want zoals gezegd beviel het sfeertje me daar wel. Mijn zoon komt met zijn vriendin, die van Sardinie komt, over naar Sardinie in september en misschien kunnen we elkaar daar ontmoeten.

Dat was het weer even. Ik hoop dat jullie een beetje een indruk hebben gekregen van het leven hier. Het is hollen en stilstaan. De kriebels zorgen ervoor dat je soms lange trajecten aflegt. Dat wordt dan weer gevolgd door een wat langer verlijf voor anker of in een Marina. Mij bevalt die manier van reizen wel, want als je korte stukken reist van haven naar haven, dan leer je het land en de mensen niet kennen. En daar is het mij nou juist om te doen.

Groeten,

Henk Oosterwijk
a/b Sogno d’Oro